مطالعه و بررسي جو هميشه مورد نظر دانشمندان ايراني بوده است. از اين رو خيلي از دانشمندان نجوم در اثر خود بخشي را به مسائل جوي اختصاص دادند. محمد بن زكرياي رازي ، ابن سينا ، حكيم عمر خيام ، ابوريحان بيروني و انوري شاعر معروف از شخصيها و دانشمندان ايراني بوده است كه پيرامون پديده هاي جوي مطالبي در آثار خود به يادگار گذاشته اند. فعاليت هاي منظم هواشناسي اولين بار با اندازگيري عناصر جوي توسط سفارتخانه هاي انگليس و روس درتهران  و مناطق نفت خيز جنوب كشور شروع شد كه اين اطلاعات صرفا به بايگاني كشور هاي مربوطه منتقل شده و احتمالا در برنامه هاي تحقيقاتي آنها مورد استفاده ويژه قرار گرفته است. درس هواشناسي در سال 1298 در برنامه درسي مدرسه برزگران منظور شد كه اين درس توسط معلمان فرانسوي تدريس مي شد و در همان محل اولين سكوي هواشناسي احداث شد كه در آن دماي هوا و رطوبت نسبي و ميزان بارندگي اندازه گيري مي گرديد. اين ايستگاه  در سال 1308 كامل شد و اكثر عناصر جوي را ديده باني مي كرد. بتدريج در اثر نياز شديد بخشهاي كشاورزي و آبياري تعدادي ايستگاه نيز بر حسب ضرورت در نقاط مختلف كشور تاسيس شد كه مسئوليت آن با بنگاه مستقل آبياري وابسته به وزارت كشاورزي وقت بود. بعد از جنگ جهاني دوم نيروهاي متفقين براي سلامت پرواز هواپيماهاي خود يك واحد كوچك هواشناسي داير كردند كه نيازهاي هواشناسي بهش هواپيمائي آنها را تامين مي كرد در اين زمان بنگاه مستقل ابياري وزارت كشاورزي اقدام به تربيت يك گروه ديده بان هواشناس نمود كه اين ديده بانان در سال 1327 فارغ التحصيل در ايستگاههاي هواشناسي مشغول به كار شدند. هواپيمائي كشوري نيز به علت نياز به اطلاعات جوي در فرودگاههاي اصلي كشور اقدام به تاسيس ايستگاههاي هواشناسي كرد. در اثر نياز شديد برنامه ريزان به آمار و اطلاعات اقليمي از نواحي مختلف كشور و ناهماهنگي در تاسيس ايستگاههاي هواشناسي كه توسط بخشهاي مختلف انجام مي شد، مسئولان وقت تاسيس يك واحد هواشناسي مستقل در كشور را ضروري دانسته و در سال 1334 شمسي اداره كل هواشناسي كشور وابسته به وزارت راه تاسيس شد. اين اداره كل بعد ها به صورت سازماني مستقل زير نظر وزارت جنگ قرار گرفت كه بعد از انقلاب اسلامي مجددا زير نظارت وزارت راه و ترابري در آمد. در هنگام تشكيل اداره كل هواشناسي در سال 1334 تمامي ايستگاههاي هواشناسي كه توسط بخشهاي مختلف تاسيس بودند به اين اداره كل واگذار شد. ايستگاههاي واگذار شده از نوع سينو پتيك ، اقليم شناسي و بارا ن بودند كه هر يك ديده باني هاي مربوط بخود را انجام مي دادند. در آن زمان تعداد ايستگاههاي سينو پتيك 34 و اقليم شناسي 107 و باران سنجي 160 بود گسترش ايستگاههاي هواشناسي و تو سعه شبكه آن پس از انقلاب اسلامي شتاب بيشتري پيدا كرده در سال 1338 هواشناسي ايران به عنوان يكصدوسومين عضو سازمان هواشناسي جهاني به عضويت اين سازمان جهاني در آمد. سازمان هواشناسي كشور قبل از انقلاب بيشتر در خدمت حمل و نقل هوايي و صنعت هواپيمائي بود و به مسائل هواشناسي كاربردي كمتر توجه مي شد ولي پس از انقلاب اسلامي و با تعيين كشاورزي به عنوان محور اصلي فعاليتهاي اقتصادي كشور ، اين سازمان نيز خدمات خود را به سمت كشاورزي به عنوان محور اصلي فعاليت هاي اقتصادي كشور متوجه كرد و امروزه توسعه ايستگاهها و بهبود سيستم آمار هواشناسي كشور در جهت ارائه خدمات به بخشهاي تحقيقاتي كشاورزي ،‌دامداري ، آبياري و غيره گرايش دارد. امر تحقيقات به عنوان بخشي از فعاليتهاي مستمر اين سازمان استفاده از كامپيوتر و اصلاح روشهاي جمع آوري و بايگاني آمار ميسر نبوده و لذا از سال 1362 سعي شد با تجهيز مركز كامپيوتر سازمان به يكي از پيشرفته ترين كامپيوتر هاي موجود در جهان و با تبديل نقشه ها و گرافها به صورت ميكرو فيلم ، بتوانند پژوهشگران را در دسترسي سريع به اطلاعات ياري كند. همچنين مراكز تحقيقاتي سازمان با تشويق كارشناسان و محققان هواشناسي توانسته است مجموعه اي از 132 اثر از ترجمه و تاليف ارائه نمايد كه بتدريج چاپ و منتشر مي گردد با توجه ‌به ‌اهميت ‌ارتباطات ‌در هواشناسي، شبكه ايستگاههاي سينوپتيك كشور با مجهز شدن به سيستم بيسيم S-S-B (اس ـ‌اس‌ـ بي ) و برقراري خطوط تلكس در مراكز مناطق تقويت شد و كليه اطلاعات جوي از 160 ايستگاه سينو پتيك به طور همزمان ساعت بساعت در مركز مخابرات تهران جمع آوري مي شود و به صورت بلادرنگ و يا به صورت آمار در اختيار مركز پيش بيني و مركز خدمات كامپيوتري سازمان قرار مي گيرد. كارشناسان مركز كامپيوتر با توجه به دستورالعملها و استانداردهاي بين المللي در چند مرحله كار كنترل كيفي و كمي اطلاعات رسيده را به صورت دستي و كامپيوتري انجام مي دهند. و نتايج را روي نوار و ديسك هاي كامپيوتري منتقل مي‌كنند. مركز پيش بيني تهران با دريافت اطلاعات ساعت بساعت جوي كليه كشورهاي خاورميانه ، اروپا و آسيا و جمع آوري همزمان اطلاعات از ايستگاههاي هواشناسي سينوپتيك داخل كشور روزانه چندين نقشه هواشناسي در سطوح مختلف جو تهيه و پيش‌بيني هاي لازم را صادر مي كند مركز اخطاريه هاي لازم را در مورد وقوع طوفان ، سيل ، سرماي شديد و ناگهاني ، بروز آفات كشاورزي و غيره تهيه مي كند. و به سازمانهاي و نهادهاي ذيربط ارسال مي دارد. در كنار فعاليتهاي تحقيقاتي سازمان ، مركز آموزش عالي هواشناسي و علم جو توانسته است در پنج سال گذشته در 14 دوره آموزشي دانشجويان و كارمندان را در سطوح فوق ديپلم ، ليسانس و بالاتر آموزش دهد كه اين آموزشها چه بصورت باز آموزي و چه بشكل دوره هاي تخصصي ديپلمه ها و ليسانسيه هاي تازه استخدام توانسته است در بالا بردن كيفيت علمي امور هواشناسي موثر باشد. از نظر آموزشهاي بين المللي و شركت در سمينارها و اجلاسيه هاي تخصصي ، سازمان بسيار فعال بوده و در چند سال اخير تعداد زيادي از كارشناسان سازمان براي شركت در دوره هاي و سمينارهاي آموزشي به خارج از كشور مسافرت كرده اند. در اين راستا تعداد زيادي از متخصصان هواشناسي تا كنون در دوره هاي آموزشي كه در ساير كشورها توسط سازمان هواشناسي جهاني ترتيب داده شده است شركت كرده اند.

آبشار مارگون
استان فارس
پنجشنبه ۲۶/۷/۸۶

  آبشار مارگون یکی از بزرگ ترین و با شکوه ترین آبشارهای ایران است که که از نظر زیبائی و بزرگی و حجم آب خروجی با آبشار شوی رقابت می کند. این آبشار در استان فارس و در کنار روستای مارگون قرار دارد. این روستا از توابع روستای کمهر (Komehr) از شهرستان سپیدان (اردکان سابق) است. سپیدان و مناطق اطراف آن به دلیل کوهستانی بودن و داشتن ارتفاعی بالای ۲۲۰۰ متر آب و هوائی سرد دارد و به گفته شاهدان عینی در مواقعی از زمستان در این آبشار قندیل هائی از یخ تشکیل می شود.
  در منطقه باغهای سیب زرد و سرخ فراوان دیده می شود. در بین درختان جنگلی آنجا هم زالزالک و نوعی زرشک دیده می شود.
  ساکنان منطقه را «لر» ها و کوچندگان «قشقائی» که بعضی از آنها ساکن شده اند، تشکیل می دهند. یکی از رسوم زیبای روستای مارگون این است که در هنگام جشن ازدواج، عروس و داماد و شرکت کنندگان در جشن با لباسهای زیبای محلی ساعتی را در کنار آبشار به شادمانی می گذرانند که عکسهائی از این مراسم را در زیر نشان داده ام.
  برای دیدن این آبشار از شهر های یاسوج و شیراز می شود به آنجا رفت که از یاسوج دو راه و از شیراز یک راه وجود داردکه همه آسفالته هستند:
    ۱- یاسوج - کاکان - مارگون  به طول ۶۵ کیلومتر.
    ۲- یاسوج - سپیدان - مارگون به طول ۱۲۵ کیلومتر.
    ۳- شیراز - سپیدان - مارگون به طول ۱۳۰ کیلومتر.
  راه ماشین رو تا جائی که حدود ۸۰۰ متری آبشار است. ادامه دارد و بقیه راه را باید پیاده رفت که این راه سنگفرش و در نزدیکی آبشار دارای پله های سیمانی است.
  در محوطه ورودی آبشار پارکینگی ساخته شده که عکس آن را در گزارش می توانید ببینید.
  در اطراف پارکینگ سرویس بهداشتی و محوطه های مسطحی ساخته شده که برای اقامت و برپا کردن چادر مناسب است.
  در اطراف پارکینگ و در طول راه رسیدن به آبشار سطل زباله نصب شده ولی متاسفانه بعضی از گردشگران زباله های بسیاری را در محیط پراکنده اند.

   
مسیر های دسترسی از شیراز و یاسوج به آبشار مارگون          پارکینگ محوطه آبشار 
   

   

   

   
عکسهائی از برگزاری مراسم عروسی در کنار آبشار که توسط ساکنان روستای مارگون انجام می شود